در حوالی اریحا

(ویس9) تا زمانی که بگوییم: «خودمان می دانیم» هیچ چیز یاد نمی گیریم. اما وقتی دریچه ی ذهنمان را باز بگذاریم اطلاعات جدیدی که شاید زمینه رشد ما را فراهم نماید، به سمت مان سرازیر می شود. (متن:مجتبی ابوئی مهریزی|زمستان 98)

(ویس8) رعنای من، قربان چارقد گل گلی ات بشوم... (متن: فاطمه حسینی | وبلاگ آسمان ارغوانی | ضبط: زمستان 98)

(ویس7) دیر زمانی است که خود را در سکوت چشمانی پر هیاهو گم ‌کرده‌ام. به غوغای هر چشمی که می‌رسم، پنهانی، به جاده‌ی بی انتهایش سرکی می‌کشم، زیر و رویش می‌کنم که شاید اثری از خود گمگشته‌ام بیابم. اما دست از پا درازتر برمی‌گردم... (متن:سمیرا شیری|وبلاگ دارالمجانین|زمستان 98)

(ویس6) خدایا، حکمت قدم هایی را که برایم بر می داری، بر من آشکار کن تا درهایی را که به سویم می گشایی، ندانسته نبندم، و در هایی که به رویم می بندی به اصرار نگشایم... (متن: لاادری | 1394)

(ویس5) روزی جیرجیرکی به خرسی رسید و گفت: دوستت دارم. خرس پوزخندی زد و گفت: این حرف ها مال فصل دل انگیز بهار است و اکنون زمستان است و فصل خواب. (متن: لاادری | زمستان 94)